Elke ochtend als we voor de kledingkast staan, maken we keuzes hoe we voor de dag willen komen. Een bouwvakker kleedt zich anders dan een politicus, een kind kan kleren met verf- of eetvlekken dragen zonder er op aangekeken te worden, een man zal in de regel geen rok of jurk aan trekken, de dokter herkennen we aan haar doktersjas, en een moslima aan haar hoofddoek. De socioloog Zygmunt Bauman schrijft dat we onze identiteit aanpassen ‘zo vaak, zo snel en zo efficiënt als je van sokken kunt verwisselen’. Je zou kunnen zeggen dat we onze identiteit aankleden, elke dag weer. In deze lezing bespreek ik hoe kleding onze identiteit kleur en smaak geeft. Daarbij ga ik in op de paradox dat we alle vrijheid hebben om ons te kleden zoals we willen (vergelijk dat eens met onze overgrootmoeder vroeger; die was gebonden aan haar klasse, gender, religie, en leeftijd), maar dat we ons eigenlijk steeds meer hetzelfde kleden. Is kleding wel echt persoonlijke expressie? Hoe uniek zijn we? En wat is authenticiteit?